"Je kunt als mens op twee manieren veranderen."
“Je kunt als mens op twee manieren veranderen. Je kunt besluiten anders over de dingen te denken en de dingen anders aan te pakken of je kunt je geheugen wissen, waarna alles vanzelf nieuw wordt. De eerste optie is nobel en moedig, omdat zij een wilsbesluit behelst, en de tweede optie is laf, zonder brute hersenoperatie niet goed denkbaar en belachelijk. Plus dat er geen enkele garantie bestaat dat je na het wissen van je geheugen niet in dezelfde oude fouten vervalt.”
Meneer Pfeiffer schreef hier iets waar ik al zoveel getuige mocht van zijn, de wil om anders te denken en dingen anders aan te pakken en welke energie dat meebrengt.
Ik ga er met zijn schrijven vanuit dat de illustere schrijver gelooft dat je kan veranderen. Onlangs had ik een gesprek met iemand die daar niet van overtuigd is dat dat kan. Het staat niet in de sterren geschreven maar het zit in ons DNA. Wie we zijn en worden zit in onze genen. Het bleef me de voorbije tijd wat achtervolgen.
Deze overtuiging brengt mee dat mijn job weinig teweegbrengt, want transformaties begeleiden, mensen helpen zich te ontwikkelen en te veranderen, dat is precies wat coaches doen.
Je voelt het al. Ik ben het grondig oneens met deze overtuiging.
Ik geloof heel erg in de mogelijkheid om te leren, vooruit te gaan, bij te schaven… Ik geloof er stellig in dat je een groeiproces kan doormaken. Dat is een proces dat nooit klaar is en waar je altijd aan blijft werken.
Toen ik 10 jaar geleden nogal stuurloos en doelloos leefde en geleefd werd. Ik zit toen middenin de peuters en een bouwproject. Mijn echtgenoot bouwde een zelfstandige zaak uit en na de geboorte van de jongste beleefde ik een ware existentiële crisis over de zin van alles. Ik kreeg toen de kans om een langdurig opleidingstraject te volgen. Met deze zin startte meneer Frooninckx de eerste les: “Goed nieuws, je kan altijd leren.” Ik kon bijna huilen. Zo ontroerd was ik. Dit kwam zo hard binnen. Het was zo een optimistische boodschap die voor mij de start betekende van een zoektocht naar wat ik nu echt wou en wil. Ik ontdekte een hele nieuwe wereld. Ik leerde zoveel. En ik vond mezelf en ik bouwde mijn weg uit.
Kan je dan in die mate leren en veranderen dat je helemaal nieuw wordt?
Ik geloof wel dat iedereen een grondtoon meekreeg. De ene is al wat zwaarmoediger, de andere neemt het leven van nature lichter op.
Verder worden we gevormd door wat op ons pad komt. Dat pad is bij momenten serieus geaccidenteerd en laat soms jaren nadien nog kwetsuren na.
Beschermende patronen worden als verdedigingswallen opgeworpen. Deze linie bezorgt ons later in het leven soms serieuze moeilijkheden. Ik vertrouw er rotsvast in dat wat je leerde ontwikkelen om je te beschermen, dat je dat ook weer kan loslaten. Je kan iets anders in de plaats leren dat je nu beter kan helpen.
Een voorbeeld: Ik voelde me jaren helemaal verantwoordelijk voor alles wat met de kinderen te maken had. Ik moest zorgen dat alles goed gepland was, ik was verantwoordelijk voor eten, kleren en tijdsindeling. Het waren ‘mijn’ kinderen. Op zich zorgt dat verantwoordelijkheidsgevoel voor veel goeds. Ik trok mijn plan. Ik had het onder controle tot ik voelde dat ik het zo helemaal niet leuk vond, om alleen ‘on top of everything’ te zijn. Het heeft een serieuze crisis en de bijhorende inzichten gekost om los te laten en de verantwoordelijkheid te delen. Dat werkt prima nu. Ik heb dat gevoel helemaal losgelaten. Ik kan een paar dagen de deur achter me dichttrekken en alles helemaal overlaten aan mijn man. Ik zorg niet meer voor potjes met eten of ik regel niet meer dat ze kunnen gaan eten bij de grootouders. Ik leg geen kleren meer klaar en ook geen briefjes met wat, waar en wanneer. Ik ben gewoon weg. Dat lijkt je misschien een klein voorbeeld. Voor mijn hoofd is het een groot verschil.
